Nie – psychiatra jest lekarzem, czyli osobą, która ukończyła studia medyczne a następnie 5-letnią specjalizację z zakresu psychiatrii. Psychiatra zajmuje się diagnostyką i leczeniem zaburzeń i chorób psychicznych, będąc lekarzem może stosować leczenie farmakologiczne, czyli przepisywać leki.

Psycholog nie jest lekarzem – jest to osoba, która ukończyła studia psychologiczne. W zakresie jego zainteresowań leżą zjawiska psychiczne człowieka, ale zajmuje się nimi pod nieco innym kątem niż psychiatra- zajmuje się psychoedukacją, wsparciem psychologicznym i diagnozą psychologiczną, którą stawia w oparciu o rozmowę z pacjentem i przeprowadzenie odpowiednich testów psychologicznych.

Psychoterapeuta to osoba, która ukończyła odpowiednie szkolenia i uzyskała uprawnienia do zajmowania się psychoterapią. Zarówno lekarz psychiatra, jak i psycholog mogą zajmować się psychoterapią.
W praktyce często zdarza się, że psycholog, psychoterapeuta i psychiatra współpracują ze sobą, proponując pacjentowi najbardziej odpowiednią dla niego pomoc.

Takie skierowanie nie jest potrzebne.

Najczęściej decyzja, by udać się po pomoc do lekarza psychiatry zapada dopiero po wielu próbach samodzielnego radzenia sobie z problemami – wówczas, gdy człowiek uświadomi sobie, że sam nie potrafi sobie poradzić. Warto jednak pamiętać, że im szybciej zdecydujemy się zwrócić o pomoc, tym szybciej rozpoznana zostanie przyczyna naszych trudności, a także zastosowana potrzebna pomoc i wsparcie.

Ważne jest, by nie lekceważyć uwag i rad rodziny i osób bliskich, którzy mówią o tym, że nasze zachowanie uległo zmianie i sugerują wizytę u specjalisty – odmienność naszego zachowania jest czasem łatwiej zauważalna dla otoczenia niż dla nas samych.

Warto zasięgnąć porady psychiatry gdy:

• czujemy strach, lęk, niepokój, mamy problemy ze spaniem, czujemy się smutni, przygnębieni, bezradni, gdy wykonywanie zwykłych codziennych obowiązków przychodzi nam z trudem, gdy odczuwamy nieuzasadnione poczucie winy lub mamy myśli o samobójstwie
• zauważamy wokół siebie zmiany, które są dla nas niezrozumiałe i trudne i których nie potrafimy wytłumaczyć, np. otoczenie, ludzie, których znamy stali się inni, wrodzy, gdy czujemy się obserwowani, prześladowani, gdy mamy wrażenie, że inni znają nasze myśli
•  dostrzegamy rzeczy, których nie widzą inne osoby i których w rzeczywistości nie ma, gdy słyszymy głosy
• zauważyliśmy, że nasza pamięć jest coraz słabsza, mamy trudności z koncentracją uwagi
• odczuwamy różne objawy i dolegliwości (drżenie, rąk, kołatanie serca, wzmożoną potliwość, zawroty głowy, itp.) a wyniki badań wykluczają obecność chorób somatycznych
• staliśmy się bardziej nerwowi, drażliwi, zauważyliśmy zmiany w swoim zachowaniu, np. zachowania agresywne
• problemem jest nadużywanie alkoholu, narkotyków, leków